عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
نظر به اينكه قرار بود در روزمعلم اولين گراميداشت در دانشگاه علمي كاربردي اين شهر برگزارشود و بنده نيز به عنوان مسئول برگزاري مراسم تعيين شدم و با توجه به اينكه تمام هماهنگي ها را انجام داديم در روزسه شنبه ۱۸/۱/۹۴ جهت رشهداي معلم شهرستان بابل ايزني و ارائه گزارش به قسمت آموزش رفتم و اتفاقا رئيس دانشگاه و پسرش هم درآنجا بودند.
البته با شناخت دقيقي كه رئيس دانشگاه نسبت به روحيٌات و آثار جراحتي در زمان جنگ تحميلي را دارا مي باشم متأسفانه با برخوردي تند به من گفتند برو بيرون و اين حرف را چندبار تكراركردند و برخوردايشان موجب بروز شوك عصبي ام شد و كنترل از دستم خارج شد تا آنجاييكه يادم است ليواني كه درآنجابود زمين زدم و به خودم آسيب رساندم كه متأسفانه در ادامه رئيس دانشگاه و فرزندش به طرفم حمله ورشدند و پيراهنم را پاره كردند و مرا مورد ضرب وشتم قراردادند. ظاهرا با وساطت دانشجويان و كامندان اين درگيري خاتمه يافت اما ضربات متعدد آنان باعث كبودي بغل سرم و جاي تركش شد.
حال حرمت يك جانباز اعصاب وروان چگونه مورد تعرض قرار گرفته آيا باشناختي كه آن عوامل با وضعيت روحي رواني ام را داشتند به راحتي بايد هتك حرمت كنند؟
واين اتفاقات در حالي بوجود آمد كه بنده درگير مراسم اولين گراميداشت شهداي معلم شهرستان بابل دردانشگاه بودم كه رئيس دانشگاه نيز ازبرگزاري آن ممانعت بعمل آوردند.
اشاره مي شود عباس رضايي دانشجوي مديريت روابط عمومي مقطع كارداني ترم ۴ دانشگاه علمي كاربردي واحد ۴ بابل و جانباز ۳۵% جنگ تحميلي كه در تاريخ ۲۳/۱۰/۶۵ درعمليات كربلاي ۵ (شلمچه) به درجه جانبازي نائل آمده است.
منبع:شلمچه نيوز
